[ad_1]
ما با مدیر سرویس امداد و نجات ، ایگور پار ، در مورد تغییراتی که باید در کار امدادگران ایجاد شود ، یا در مورد سو mis استفاده از 155 خط اضطراری صحبت کردیم.
آیا تعداد سفرهای اضطراری در منطقه پردوبیس به دلیل covid-19 افزایش یافته است؟
روند سالهای اخیر این است که هر ساله تعداد عزیمت ها افزایش می یابد. ما آخرین داده های سال گذشته را داریم و به تعداد مطلق همان تعداد سال قبل را داشتیم. با توجه به تمام تدابیر و قوانین مربوط به درمان بیماران کوویید ، این سفر چندین برابر بیشتر از قبل از کوید طول کشید. کارمندان مجبور بودند از خود محافظت کنند ، لباس مناسب بپوشند و بنابراین سفر را طولانی کنند. پس از بازگشت ، هنگامی که بیمار را به بیمارستان تحویل دادیم ، وسیله نقلیه باید ضد عفونی کامل شود ، که این مساله دوباره سفر را طولانی می کند. حجم کار کارمندان بسیار زیاد است.
وقتی ویروس کرونا وارد زندگی ما می شود ، چگونه 2020 را به صورت گذشته نگر ارزیابی می کنید؟
در بهار هیچ وسیله حفاظتی ، هیچ دستورالعملی وجود نداشت ، اما خوشبختانه تعداد بیماران زیادی وجود نداشت. با نگاهی به گذشته ، ما این را تمرین خوبی می دانیم که در آن روش ها و قوانین عملیاتی خود را تدوین کرده ایم تا بتوانیم در هنگام تعداد بیمار پاسخ دهیم. ما موفق شدیم ، از تعطیلات دوباره در آن گرفتار شدیم و حمل و نقل بیمار با کوویید برای ما غیرمعمول به نظر نمی رسید. روشهای جدید در استفاده از تجهیزات محافظتی بتدریج به صورت عادی درآمده است. با این حال ، سفرها بیشتر طول می کشد ، تاخیر بین مداخلات کاهش می یابد و امدادگر در شیفت دوازده ساعته خود فقط فضای کمی برای استراحت و استراحت دارد.
استاد ایگور پار
ایگور پار فارغ التحصیل از دانشکده پزشکی دانشگاه Masaryk در برنو است ، دارای گواهینامه و صلاحیت تخصصی در زمینه بیهوشی و احیا ، و همچنین پزشکی اورژانس است. او از سال 1999 برای امدادگر در سمت های مختلف کار کرده است. وی در آوریل 2017 سمت مدیر خدمات امداد پزشکی منطقه پردوبیس را بر عهده داشت.
سالهاست که در مورد سو abuse استفاده از خطوط تلفنی صحبت می شود. آیا به دلیل ویروس کرونا اوضاع بدتر است؟
در بهار ، تعداد تماس های اضطراری به نصف کاهش یافت ، در مارس و آوریل اوضاع بسیار شدید بود و ما همچنین تعداد کارکنان مرکز عملیات پزشکی را تقویت کردیم تا بتوانیم همه این تماس ها را مدیریت کنیم. حتی امروز ، در جایی از مرحله نهایی ، در می یابیم که مداخله نجات ضروری نبوده است ، این رسوایی فقط در اینجا وجود دارد و همان خواهد بود. در پاییز ، ما دریافتیم که مردم در مورد ما سکوت می کنند ، قرنطینه شده اند یا مثبت هستند. بعضی اوقات خدمه در محل متوجه می شدند ، مجبور بودند که برگردند ، لباس بپوشند و اگر بیمار از قبل در وضعیت جدی بود ، مداخله برای او یا ما آسان نبود. این هر روز اتفاق نمی افتد و هر بار مراجعه ، اکثر بیماران و محیط زندگی آنها بسیار خوب با ما کار می کنند ، اما همیشه درصدی از کسانی هستند که فقط نمی خواهند با هم کار کنند.
امکانات پزشکی با کمبود نیرو روبرو هستند. آیا کنار آمدن با ناکامی افرادی که مجبور به قرنطینه شدن یا انزوا شده اند مشکلی برای شما ایجاد می کند؟
در فصل بهار ، با همکاری ایستگاه بهداشت ، استاندارد خاصی برای ایجاد چگونگی محافظت از خود در برابر بیمار ایجاد کردیم ، بنابراین تعداد کمی از کارمندان قرنطینه شدند. بیش از ده یا پانزده درصد از کارکنان در یک زمان قرنطینه یا منزوی نشده بودند. در صورت امکان ، با توافق با ایستگاه بهداشت منطقه ای ، از وضعیت قرنطینه استفاده کردیم تا افراد بتوانند تحت شرایط اپیدمیولوژیک سخت تر برای همکاران و بیماران به کار خود ادامه دهند. ما مراقبت را در کل شیوع بیماری محدود نکردیم. ما در مراقبت های بهداشتی یکی از معدود افرادی بودیم که حجم خود را حفظ کردیم ، مانند خارج از بیماری همه گیر. ما به لطف نگرش کارکنان خود ، که در زندگی شخصی خود بی مورد در معرض خطر نبودند ، موفق به مدیریت آن شدیم. در تمام شرایط و رویه های تعیین شده ، خطر ابتلا به عفونت از بیماران حداقل است. من از همکارانم بخاطر رعایت دیگران و نظم در صداقتشان تشکر کردم.
امدادگران در حال انتقال به ایستگاه خروجی جدید در High Duty هستند. چه برنامه های دیگری برای تجربه خود دارید؟
ما یک پایگاه جدید در Sech ساخته ایم ، جایی که در حال حاضر به طور محدود در محل های اجاره ای ساختمان آتش نشانی کار می کنیم. احتمالاً از تعطیلات ، ترافیک اینجا به طور مداوم گسترش می یابد. پایگاه جدیدی نیز در بیمارستان مراقبت های بعدی تازه ساخته شده در موراوسکا تربووا ایجاد خواهد شد. باید ظرف دو سال اجرا شود. پایگاه جدید دیگری در Litomysl برنامه ریزی شده است ، جایی که اکنون در ساختمان آتش نشانی هستیم. ما قبلاً با این شهر توافق کرده ایم ، دولت باید در راه سویتاوی باشد. ما همچنین یک مطالعه برای یک نقطه شروع جدید در Svitavi ، جایی که نزدیک به کنارگذر شمال-جنوب هستیم ، آماده کرده ایم. از نظر تاریخی ، اقامتگاه های ما بیشتر به بیمارستان های واقع در مرکز شهر متصل هستند. نه تنها مرکز شهر بلکه مناطق اطراف نیز برای ما بسیار مهم است. ترافیک شلوغ است و نفوذ ما از طریق شهر به حومه یا خارج از خانه گاهی اوقات دشوار است ، صبح و بعد از ظهر با عجله به خطرناک می رسیم. ما اهداف دیگری نیز داریم ، اما آنها میان مدت تر هستند. به عنوان مثال ، ما در حال حل اوضاع در پردوبیس هستیم ، جایی که می خواهیم پایگاه دیگری برای قسمت غربی منطقه پردوبیس فراهم شود.
[ad_2]