روانشناس توصیه می کند خود را در بالن خود ببندید ، جایی که می توانید قوانین را تعیین کنید

بیشتر افراد با ویروس کرونا چه کاری انجام می دهند؟
این روابط بسیاری است ، بالاخره وقتی زوج متاهل ناگهان در خانه می مانند دشوار است. مشکلاتی که وجود داشت آشکار می شود. اضطراب و افسردگی به طور قابل توجهی بدتر می شوند.

در مورد افزایش خشونت خانگی صحبت های زیادی وجود دارد. آیا این مشکل را تجربه می کنید؟
من ندارم ، من یک مشتری با خشونت خانگی ندارم. من فکر می کنم این نوع مشتری ها به دنبال کمک دیگری هستند – خواه دایره سفید ایمنی باشد یا چیزی شبیه به آن ، جایی که آنها مستقیماً روی مسئله خشونت خانگی متمرکز شده اند.

یا برعکس ، آنها کمک نمی کنند زیرا شرم دارند.
درست است. و می توانم تصور کنم که این مسئله پیچیده تر هم باشد زیرا اکنون آنها فرصتی برای دویدن ندارند. آنها هنوز با هم هستند. فکر نمی کنم تا زمانی که کمی شل شود نشان داده می شود.

همچنین گفته شده است که این زمان به تبلور پیوندها اجازه می دهد. آیا شما چنین احساسی دارید؟
آره. چقدر معمولاً با یک شریک زندگی وقت داریم؟ ما بیشتر وقت خود را در محل کار خود می گذرانیم ، سپس به خرید می پردازیم و شاید گروه هایی را با کودکان حل کنیم. این نوعی فرار است زیرا ما فقط حداقل زمان را با شریک زندگی خود می گذرانیم. همه ما مدتهاست که در خانه هستیم. و تحت فشار بچه ها در دوره های آنلاین هستند و ما باید همیشه آشپزی کنیم. جایی برای دویدن نیست و اعصاب در جریان است. معمولاً در آنجا چیزی مشاهده نمی شود که قبلاً آنجا نبود. اما به میزان قابل توجهی افزایش خواهد یافت. من در مورد خود آمار طلاق کنجکاو هستم.

فکر می کنید تعطیلات کریسمس تحت تأثیر اقدامات ضد اپیدمی چه تاثیری بر روان داشته است؟
من فکر می کنم مردم به طور کلی دو گروه هستند. یک گروه برای پیروی از قوانین تلاش می کند. این افراد خود را منزوی می کنند ، از ویروس کرونا بسیار می ترسند ، آن را با رسانه آزمایش می کنند و هر روز با افزایش تعداد افراد آلوده ، آن را می خورند. برای آنها نگرانی ها واقعاً واضح است. گروه دوم از قبل دندان کامل دارند. آنها این اقدامات را غیر منطقی ، غیرقابل پیش بینی و بی معنی می دانند. آنها دیگر نمی خواهند آنها را دنبال کنند. آنها می گویند ترجیح می دهند بیمار شوند و به نوعی از آن رهایی پیدا کنند. احساس می کنم بسیاری از مردم در کریسمس آن را سرفه کرده و از عهده آن بر نمی آیند. من هیچ یک از مشتریان یا جامعه وسیع را نمی شناسم که از ترک دیدار با عزیزانشان بترسند – مگر اینکه در انزوا یا قرنطینه بوده باشند. من حتی تعجب نمی کنم که این افزایش به همان اندازه است.

در ماه مارس یا آوریل ، ما فکر کردیم که آیا امسال به پایان می رسد؟ تمام شد ، اما وضعیت حتی بدتر است ، مشکل ویروس کرونا بسته نشده است. به نظر شما چه تاثیری بر روان می گذارد؟ فرد باید چیزهایی را در درون خود ببندد.
البته. اما بسته شدن چیزی که هنوز ادامه دارد امکان پذیر نیست. ناامیدکننده ترین چیز این است که هیچ چشم اندازی برای پایان یا برنامه مشخص وجود ندارد. ما روز به روز زندگی می کنیم ، اقدامات به طور مداوم در حال تغییر است. یکی از بدترین مواردی که بر روان تأثیر می گذارد ، عدم توانایی در تأثیرگذاری و برنامه ریزی موارد است. ما نمی دانیم چه مدت طول می کشد و چه زمانی به حالت طبیعی برمی گردیم.

قبل از کریسمس ، طی دو هفته زندگی به حالت عادی برمی گردد. این دوره را چگونه ارزیابی می کنید؟ آیا به مردم امید و انرژی تازه ای بخشید یا اینکه بسته شدن سریع باعث افسردگی بیشتر آنها شد؟
من این احساس را دارم که وقتی اقدامات کاهش یافت ، مشخص شد که آنها مجدداً تشدید خواهند شد. اما من فکر می کنم او در حال بهبود بود. بسیاری از افرادی که این زمان تصفیه برای آنها مالی است ، حداقل این فرصت را داشتند که چیزی بدست آورند. ما زنان توانسته ایم تحت “پشتیبانی عملیاتی” قرار بگیریم که این امر برای سلامت روان نیز مهم است. بله ، ما مالیات آن را پرداخت می کنیم ، اما من هنوز هم فکر می کنم که در غیر این صورت ما نمی توانیم اقدامات را در حدی که لازم است انجام دهیم.

افراد زیادی وجود دارند که این دوره برای آنها تصفیه مالی است. صاحبان رستوران ها ، مراکز تناسب اندام و مغازه ها از معیشت خود می ترسند. چگونه می توانند از نظر ذهنی با چنین شرایط سخت زندگی کنار بیایند؟
خیلی سخت. به طور کلی ، احساس می کنم اهمیت بهداشت روان به عنوان سطحی است. خواه ناخواه ما را مجبور خواهد کرد ، در غیر این صورت از این وضعیت خارج خواهیم شد. من به مشتریان توصیه می کنم که خود را در حباب خود ببندند ، که در آن قوانین خود را تعیین می کنند. آنها می توانند زندگی خود را میکروپلان کنند. ما باید سعی کنیم از شر چیزهایی که در آنها تأثیر نخواهیم گذاشت خلاص شویم. اگر به کار خود بروم ، می توانم از فروشگاه کفش بخرم ، من تحت تأثیر قرار نخواهم گرفت. اما من می توانم روی چیزهایی تأثیر بگذارم که مستقیماً روی زندگی من تأثیر می گذارند. بسیار مهم است که برخی برنامه ها را تنظیم کنید و منتظر چیزی باشید – حتی اگر این فقط غذای خوب یا پیاده روی باشد. من به افرادی که شغلی ندارند توصیه می کنم که از وقت خود به طور سازنده استفاده کنند – کتاب های آموزشی بخوانید ، پادکست گوش دهید ، یک دوره آنلاین بگذرانید. آنها می توانند به این فکر کنند که با دیگری می توانند چه کنند ، حتی اگر صنعت خود را دوست داشته باشند. یا به عنوان داوطلب در بیمارستان ثبت نام کنید. همچنین لازم است که به زندگی مقداری ساختار داده شود. من افراد زیادی را می شناسم که اکنون نمی توانند به محل کار خود بروند و ساعتها و ساعتها را در تلویزیون می گذرانند. آنها می خورند ، چاق هستند و حرکت نمی کنند. بعضی حتی لباس خواب خود را نمی شویند و عوض نمی کنند. شما باید آیین های منظمی داشته باشید و برخی از فعالیت ها را هر روز برنامه ریزی کنید ، حتی برای تراشیدن برگ ها.

من خواندم که خوب است زنان هر روز نقاشی کنند ، حتی اگر جایی نروند.
البته. ناخن های خود را بشویید ، شانه کنید ، رنگ کنید ، اصلاح کنید. این احساس به ما دست می دهد که همه چیز تغییر نکرده و هنوز هم ما هستیم.

از هر طرف داستان افرادی که شغل خود را از دست داده اند می شنویم ، احتمالاً هر یک از ما یک مسافرخانه یا یک بازرگان را می شناسیم که زندگی می کند. اگر آنها از بستگان ما هستند ، باید با آنها همدلی کنیم. اما چگونه می توان آن را پردازش کرد تا به ما ظلم نکند.
مداوم با خود در تماس باشید. به طور کلی ، توصیه می کنم پیام ها و فیس بوک را خاموش کنید و تا حد امکان از پیام های منفی پرهیز کنید. به هر حال برای ما فایده ای ندارد. برای یک فرد عادی مهم نیست که 10 هزار یا 16 هزار فرد آلوده هستند ما فقط باید موارد واقعی را که برای ما مهم است مشاهده کنیم – اینکه آیا بچه ها می توانند به مدرسه بروند و غیره. وقتی فردی در خانواده است ، ابتدا باید از خود دفاع کنیم. بله ، سعی خواهیم کرد از آنها حمایت کنیم و همدل باشیم. اما اگر مجبور شد ما را ببلعد ، تا از آن نخوابیم ، باید خود را از آن جدا کنیم. برای گفتن به مرد ، “متاسفم ، دوست دارم به شما کمک کنم ، اما اتفاقات زیادی برای من می افتد.”

اگر مجبور بودیم خلاصه کنیم که چگونه باید در این زمان از بهداشت روانی خود مراقبت کنیم: داشتن یک رژیم ، چشم انتظار چیزی ، برنامه ریزی آنچه می توانیم تحت تأثیر قرار دهیم ، جلوگیری از اخبار منفی و حرکت.
البته. و خواب منظم کافی داشته باشید. این برای سلامت روان ما بسیار مهم است. اگر کمبود خواب داشته باشیم ، به طور قابل توجهی سلامت روان ما را مختل می کند. و حداقل سعی کنید غذای سالم بخورید.

و در مصرف الکل زیاده روی نکنید ، که در حال حاضر مشکل بسیاری از افراد است.
من می ترسم این یک مشکل بزرگ باشد. بسیاری از افراد با شستن سر با الکل نمی توانند از پس استرس برآیند. اخراج کسالت و اضطراب است. مراقب باش. خیلی وهم آور است ما هنوز احساس می کنیم که آن را تحت کنترل داریم ، اما روزی فرا می رسد که می فهمیم واقعاً به آن نیاز داریم. درست است که الکل احساسات را افزایش می دهد. وقتی احساس خوبی داریم و می نوشیم ، می توانیم از آن لذت ببریم و سرخوشی داشته باشیم. وقتی دچار افسردگی یا افکار سیاه می شویم ، الکل افزایش می یابد و احساس بدتر هم می کنیم. ما اضطراب یا افسردگی را درمان نمی کنیم.

در حال حاضر ، روانشناسان خصوصی به دلیل اقدامات دولت باید زندانی شوند. مردم باید از کجا کمک بگیرند؟
بیشتر روانشناسان خصوصی اکنون بصورت آنلاین کار می کنند. نمی توانستم تصور کنم چگونه خواهد بود. با خودم گفتم که این یک مشاوره کامل نبود. اما فهمیدم که م workedثر است. دقیقاً صد در صد نیست اما معادل کافی است. روانشناسان بالینی می توانند شخصاً با مشتریان کار کنند ، اما آنها بسیار شلوغ هستند. خطوط بحرانی نیز وجود دارد ، اما این در مورد هیچ مراقبت طولانی مدت نیست. و متأسفانه ما هیچ چیز دیگری نداریم …

چه چیزی برای احیای این زمان خاص نیاز داریم؟ حتماً چیز خوبی به ما داده است.
من کاملاً مطمئن هستم که ما به عنوان انسان به این نیاز داریم. ما باید اولویت ها را مقایسه کنیم. ما در چنین مکانیزم مصرفی شلوغی قرار داشتیم. ما قبلاً بعضی کارها را به صورت خودکار انجام می دادیم. ناگهان مجبور شدیم از نظر جسمی و روحی متوقف شویم. اکنون مکانی برای تفکر درباره خود و آنچه در زندگی مهم است وجود دارد. می توانیم توجه بیشتری به فرزندان و شرکا داشته باشیم. با آشکار شدن مشکلات زندگی همسرمان ، ما را مجبور به حل آنها می کند. ما همیشه فکر می کردیم این خیلی خوب است و ممکن است بدتر هم باشد. ناگهان متوجه می شویم که واقعاً باید با آنها کنار بیاییم ، در غیر این صورت مجبور به طلاق خواهیم شد. این به ما انعطاف پذیری می آموزد. و دائماً ما را مجبور به زندگی در “اینجا و اکنون” می کند. ما “یک بار” زندگی کردیم – وقتی به تعطیلات می رویم ، آخر هفته خواهد بود ، کریسمس خواهد بود. حالا ما نمی دانیم چه اتفاقی خواهد افتاد. ما باید از هر لحظه لذت ببریم. به هر حال ، من واقعاً خوب هستم – من گرم هستم ، من اینجا چای می خورم ، می خورم ، خوب می خوابم ، صحبت می کنیم ، خوب است. من نمی دانم فردا چه اتفاقی می افتد ، اما می دانم که از پس آن برمی آیم.